Badania psychodeliczne nad ketaminą to rozwijająca się dziedzina. Psychodeliczne efekty działania tego neuroprzekaźnika różnią się w zależności od osobowości pacjenta, kontekstu i przygotowania do leczenia. Podczas sesji wytwarzanie halucynogenów stanowi wyjątkowe ryzyko psychologiczne, dlatego klinicyści muszą być szczególnie świadomi tych czynników. Badania te mogą ukierunkować protokoły leczenia obejmujące podawanie ketaminy. W międzyczasie kwestia bezpiecznego podawania ketaminy pacjentom pozostaje kontrowersyjna.
Spis treści artykułu
Badania psychodeliczne nad ketaminą
Rośnie rynek leków psychodelicznych, a naukowcy próbują opracować metody leczenia różnych zaburzeń psychicznych. Na przykład firma Compass Pathways ma w przygotowaniu dziewięć leków przeznaczonych do leczenia opornych na leczenie chorób psychicznych, a firma Atai Life Sciences, wspierana przez Petera Thiela, opracowuje program leczenia ciężkich chorób psychicznych i urazów mózgu. Jednak pomimo potencjalnych korzyści, naukowcy nie są pewni, czy leki te są bezpieczne przy długotrwałym stosowaniu.
Podczas gdy psychodeliki mogą wywoływać marzenia senne, ketamina jest łagodniejsza dla organizmu. Naukowcy uważają, że łagodzi ona egzystencjalne obciążenia człowieka poprzez efekt dysocjacyjny, który uwalnia go od kotwic fizycznej rzeczywistości. Jest to jednak tylko jeden z efektów działania ketaminy. Badania wskazują, że ma ona inne pozytywne skutki dla organizmu, w tym zmniejsza czynniki ryzyka chorób układu krążenia.
Badania nad ketaminą ujawniły ostatnio kilka zaskakujących faktów. Podczas gdy większość psychodelików klasyfikuje się według tego samego mechanizmu działania na receptory serotoninowe, ketamina różni się od nich zasadniczo. Może to czynić z ketaminy lepszego kandydata do leczenia chorób i stanów psychicznych. Ale skąd badacze mają wiedzieć, które leki są najlepsze? Poniższe informacje mogą pomóc badaczom w podjęciu właściwej decyzji. Istnieje wiele informacji na temat ketaminy, a najnowsze wyniki badań to dopiero początek.
W jednym z badań Krupitsky i współpracownicy sprawdzali działanie ketaminy w połączeniu z psychoterapią. Podawali uczestnikom dwie różne dawki ketaminy. Grupa przyjmująca duże dawki wiązała się z pełnym doświadczeniem psychodelicznym, mierzonym za pomocą Skali Oceny Halucynogenów (Hallucinogen Rating Scale). Niższa dawka była traktowana jako placebo. Mimo to grupa przyjmująca duże dawki wykazała większą abstynencję i niższy odsetek nawrotów. Wyniki te sugerują, że ketamina może być przydatna w leczeniu alkoholizmu.
Pomimo wysokiej ceny, firma dokonuje również dużych inwestycji w rozwój nowej terapii opartej na ketaminie. Do początku przyszłego roku firma zamierza otworzyć 20 klinik w Stanach Zjednoczonych. Gdy rząd zezwoli na stosowanie ketaminy, firma planuje zaoferować więcej psychodelicznych metod leczenia schorzeń medycznych. W międzyczasie firma pracuje nad stworzeniem własnego leku psychodelicznego, który powinien zapewnić krótszą podróż niż psylocybina.
Właściwości antydepresyjne
Szybka reakcja antydepresyjna ketaminy jest związana z jej działaniem psychodelicznym. Szybka odpowiedź jest spowodowana różnicami w funkcjonowaniu NMDAR w stanie spoczynku i w warunkach fizjologicznych. Niemniej jednak, aby potwierdzić działanie przeciwdepresyjne ketaminy, potrzeba więcej badań. W niniejszym artykule podsumowujemy kilka wyników badań dotyczących przeciwdepresyjnego działania ketaminy. W artykule omówiono również mechanizm działania ketaminy w leczeniu depresji.
Ketamina blokuje NMDAR w stanie spoczynku, a także hamuje ekspresję białek eEF2K i BDNF. Efekt ten ma kluczowe znaczenie dla skuteczności przeciwdepresyjnej ketaminy. Jednak memantyna nie hamuje eEF2 ani nie zwiększa późniejszej ekspresji BDNF. Zahamowanie eEF2 pozwala na poznanie mechanizmu szybkiego działania przeciwdepresyjnego.
Ketamina jest silnym lekiem przeciwdepresyjnym, a subanestetyczne dawki ketaminy zrewolucjonizowały leczenie dużych zaburzeń depresyjnych. Jej efekty terapeutyczne są odczuwalne w ciągu kilku godzin. Badacze skupili się na hipotezie glutaminianu jako czynnika wpływającego na właściwości przeciwdepresyjne ketaminy. Ponieważ ketamina hamuje receptory N-metylo-d-asparaginianu (NMDA) glutaminianu, badacze są w stanie zidentyfikować bezpośredni mechanizm działania ketaminy.
Oprócz działania przeciwdepresyjnego ketamina może mieć działanie przeciwzapalne i interakcję z drobnoustrojami jelitowymi. Chociaż dokładny mechanizm działania ketaminy pozostaje niejasny, badania nad ketaminą u myszy wykazały, że zmienia ona mikrobiom jelitowy. Mikrobiom jelitowy ma wpływ na reakcje zapalne i regulację nastroju. Odkrycie to otwiera drogę do przyszłych badań klinicznych.
W ostatnim badaniu przeciwdepresyjne działanie ketaminy było skorelowane z poziomem wiązania receptorów 5-HT1B w VST. W przyszłych badaniach należy zbadać, czy działanie ketaminy zależy od aktywności receptora 5-HT1B i heteroreceptora 5-HT1B. Jest to obiecujący początek drogi do zrozumienia, w jaki sposób ketamina wpływa na mózg. Jednak do pełnego zrozumienia tego mechanizmu potrzebne są dalsze badania.
Badania sugerują również, że przewlekły ból neuropatyczny jest związany z depresją. Co ciekawe, ketamina w małych dawkach może łagodzić depresję u pacjentów cierpiących na ból przewlekły. Właściwości przeciwdepresyjne ketaminy u szczurów mogą wynikać również z jej działania antynocyceptywnego. Istnieją również badania, w których wykazano, że ketamina łagodzi depresję u myszy i szczurów. Tak więc, chociaż działanie przeciwdepresyjne ketaminy nie jest do końca jasne, lek ten może być skuteczny w leczeniu bólu.
Potencjał halucynogenny
Psychodeliczny lek ketamina został pierwotnie wyizolowany z psychotomimetycznej fencyklidyny, która została wycofana z rynku w 1978 roku. Ketamina działa na receptor N-metylo-d-asparaginianu (NMDA). Blokuje również glutamatergiczne kanały jonowe. Jej działanie psychoaktywne stało się inspiracją do licznych badań. Choć ketamina ma właściwości halucynogenne, jej działanie nie jest jeszcze w pełni poznane.
Ketamina ma działanie psychodeliczne i halucynogenne, choć jest ono rzadkie i raczej nie powoduje psychozy. Chociaż zwykłe dawki ketaminy nie wywołują efektów halucynogennych, substancja ta może potencjalnie wywołać psychozę. Oprócz ketaminy istnieją inne psychodeliki, w tym psylocybina i środki dysocjacyjne. Według Davida Nicholsa, który ukuł termin „psychodeliki”, ketamina jest silnym środkiem psychoaktywnym.
Choć narkotyk ten jest medycznie legalny, ma kontrowersyjną historię. Pomimo zwiększonego ryzyka psychozy jest nadal używany przez kontrkulturowych psychiatrów. Jego najsłynniejszym fanem jest John C. Lilly, psychoanalityk najbardziej znany z opracowania zbiorników deprywacji sensorycznej. Lilly zajmował się również komunikacją między ludźmi a delfinami. Jednak mimo reputacji leku psychoaktywnego, podobno uzależnił się od ketaminy podczas pracy w Instytucie Esalen. Zmarł od ketaminy ponad dekadę później w 2001 r.
Najnowsze badanie sugeruje, że ketamina może wywoływać w tym samym organizmie efekt przeciwbólowy i halucynogenny. Autorzy spekulują, że te dwa efekty są powiązane i mogą być generowane przez dysocjację wywołaną ketaminą. W badaniu z udziałem ośmiu zdrowych ochotników autorzy porównali wywołaną przez ketaminę antynocycepcję i objawy psychodeliczne oraz wysunęli hipotezę, że leki te mają taką samą farmakodynamikę.
Dokładny mechanizm działania ketaminy jest nadal niejasny, ale wydaje się, że wiąże się z aktywacją receptorów neuronalnych. Uważa się, że odgrywa ona rolę w neurytogenezie wspomaganej przez mTOR. Wykazano, że inne leki działające na receptory 5-HT wyzwalają neurogenezę za pośrednictwem receptora TrKB. Jednak między ketaminą a innymi psychodelikami istnieją znaczne różnice w mechanizmie działania.
Mechanizm działania
Choć nadal toczy się wiele dyskusji na temat mechanizmu działania ketaminy, coraz więcej dowodów wskazuje na szlak niezależny od NMDAR. Chociaż analiza konkurujących ze sobą teorii wykracza poza zakres tego artykułu, czytelnicy zainteresowani zgłębieniem wiedzy na temat mechanizmów działania ketaminy znajdą kilka znakomitych opracowań. Poniżej wymieniono główne punkty omówione w tych artykułach. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej!
Badano szybkie efekty neuroplastyczne ketaminy, przy czym niektóre wyniki wskazują, że może ona wpływać na aktywność korową poprzez zwiększenie aktywności glutamatergicznej. Ostre zmiany w aktywności sieci korowej mogą wywoływać efekty psychoaktywne, a efekty te mogą być związane z działaniem terapeutycznym ketaminy. Aby potwierdzić te hipotezy, potrzebne są jednak szerzej zakrojone badania. Oprócz potencjału halucynogennego, ketamina ma znaczenie terapeutyczne w depresji i lęku.
Chociaż szybkie działanie przeciwdepresyjne ketaminy nie jest bezpośrednio związane z jej działaniem psychodelicznym, niektóre badania wskazują, że ma ona podobne mechanizmy neurobiologiczne jak inne leki psychoaktywne, takie jak LSD. Może to dać nam nowy wgląd w to, w jaki sposób ketamina może wpływać na inne leki i terapie, takie jak leki przeciwdepresyjne. Co więcej, przyszła ocena właściwości przeciwdepresyjnych SP może rzucić światło na procesy neurobiologiczne i poznawcze związane z leczeniem depresji.
Badanie halucynogenów umożliwia naukowcom głębsze zrozumienie ludzkiego mózgu. Mogą one pomóc w zrozumieniu, w jaki sposób nasze umysły są połączone i w jaki sposób rozwijamy nasze poczucie „ja” i introspekcję. Podczas gdy farmakologia molekularna halucynogenów została w dużej mierze określona, ich uzupełniające mechanizmy biologiczne są nadal przedmiotem badań. Zarówno ketamina, jak i psylocybina mają silne działanie terapeutyczne na umysł. Na przykład wykazano, że psylocybina łagodzi objawy depresji u ludzi. LSD i ketamina mają jednak różne mechanizmy działania, mimo podobnej podstawy mechanistycznej. Aby uzyskać długotrwały efekt w przypadku depresji, zaleca się stosowanie psylocybiny zamiast ketaminy, ponieważ ta ostatnia ma większe szanse wywołać głębokie doświadczenie egzystencjalne.
