Jeśli nigdy nie słyszałeś o barbituranach, są one klasą leków uspokajająco-hipnotycznych. Wyciszają one komórki nerwowe w mózgu poprzez nasilenie działania hormonu zwanego GABA. Leki te są stosowane do wywoływania znieczulenia oraz do różnych procedur medycznych. Na przykład barbiturany są stosowane podczas operacji w celu wywołania stanu głębokiego uspokojenia. Pomimo nazwy, barbiturany są czymś więcej niż tylko środkiem nasennym.
Spis treści artykułu
Leki sedatywno-hipnotyczne
Leki sedatywno-hipnotyczne, czyli barbiturany, to leki, które mogą wywołać śpiączkę, sen lub utratę przytomności. Mają wiele zastosowań, a od dziesięcioleci są stosowane jako środki indukujące znieczulenie ogólne. Stosuje się je również jako leki przeciwdrgawkowe i przeciwbólowe, a w małych dawkach mogą mieć korzystny wpływ na próg bólu u pacjenta. Barbiturany pochodzą od kwasu barbiturowego, a ich właściwości chemiczne zależą od liczby łańcuchów bocznych dołączonych do ich pierścienia centralnego.
Benzodiazepiny są najczęściej stosowanymi lekami uspokajającymi w znieczuleniu ogólnym i chirurgii jamy ustnej. Charakteryzują się one wysokim marginesem bezpieczeństwa, a ponadto dostępny jest środek odwracający ich działanie. Benzodiazepiny to związki na bazie benzenu, w których pierścień benzenowo-diazepinowy jest połączony w syntetyczny lek. Lek ten wiąże się z hamującymi receptorami GABA, znajdującymi się w korze mózgowej, i zwiększa częstotliwość otwierania się porów oraz przepływ chlorków do wewnątrz. Zmniejsza również transmisję neuronalną.
Środki uspokajająco-hipnotyczne działają na ośrodkowy układ nerwowy poprzez zwiększenie ciśnienia parcjalnego gazu w pęcherzykach płucnych. Gaz ten jest następnie przepuszczany przez barierę krew-mózg i dociera do miejsca działania w mózgu. Działanie uspokajające zmniejsza się wraz z malejącym stężeniem w mózgu. Należy zauważyć, że proces ten jest odwrotnie regulowany, dlatego ważne jest ostrożne miareczkowanie środków podawanych dożylnie, aby uniknąć nadmiernej sedacji.
Środki uspokajające
Podczas gdy benzodiazepiny i barbiturany działają poprzez depresję ośrodkowego układu nerwowego, barbiturany o działaniu uspokajającym mają zupełnie inny mechanizm działania. Działają one poprzez wydłużenie czasu trwania otwarcia kanału chlorkowego i zwiększenie jego częstotliwości. Efekt ten występuje w stężeniach istotnych klinicznie, a mechanizm działania tych leków różni się od siebie. Mają one jednak pewne wspólne właściwości.
Podczas gdy większość konwencjonalnych barbituranów nie powoduje istotnych uszkodzeń wątroby, niektóre z nich były związane z reakcjami alergicznymi i wysypkami skórnymi. Lek przeciwdrgawkowy fenobarbital był związany z toksyczną nekrolizą naskórka i zespołem Stevensa-Johnsona. Inne barbiturany o działaniu uspokajającym nie są jednak związane z uszkodzeniem wątroby, chociaż wszystkie są silnymi induktorami wielu enzymów wątrobowych.
W przeciwieństwie do innych barbituranów o działaniu uspokajającym, pentobarbital okazał się obiecujący w leczeniu ciężkich napadów drgawkowych. Pierścień oksopirymidynowy pentobarbitalu ma tę samą zdolność, co jego kuzyn, pentobarbital nie działający uspokajająco. Zarówno barbiturany, jak i benzodiazepiny są nieselektywnymi środkami depresyjnymi OUN. Są one powszechnie stosowane w różnych celach medycznych, w tym w leczeniu schizofrenii i innych schorzeń. Leki te mogą jednak powodować silne uzależnienie i poważne działania niepożądane.
Hipnotyczne
Kilka benzodiazepin to leki hipnotyczne. Benzodiazepiny są najczęściej przepisywanymi lekami hipnotycznymi. Barbiturany są również znane jako środki hipnotyczne i zwiotczające mięśnie. W rzeczywistości barbiturany są w Stanach Zjednoczonych o jedną szóstą bardziej rozpowszechnione niż morfina. Są one powszechnym środkiem przeciwbólowym, ale duża dawka może mieć poważne skutki uboczne.
Wpływ barbituranów na sen jest w dużej mierze nieznany. Zmniejszają one neurogenne i hipoksyjne popędy do oddychania. Duża dawka może jednak upośledzić ochronne odruchy oddechowe. W związku z tym uważa się je za potencjalne zagrożenie dla pacjentów z chorobami układu oddechowego. Ponadto barbiturany hipnotyczne wiążą się z minimalnymi efektami sercowo-naczyniowymi i nie wpływają na opróżnianie żołądka. Indukują one produkcję enzymów mikrosomalnych, które biorą udział w metabolizmie wielu leków. W wątrobie występują również efekty wątrobowe związane z metabolizmem związków endogennych.
Barbiturany nie są jednak jedynym rodzajem leków uspokajających. Niektóre benzodiazepiny mają działanie hipnotyczne i mogą wchodzić w interakcje z innymi lekami. Aby uniknąć ewentualnych negatywnych interakcji, przed rozpoczęciem lub zakończeniem przyjmowania barbituranów na receptę należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą. Nie należy też nigdy zmieniać dawki leku bez konsultacji z lekarzem. Może to wywołać niepożądane skutki uboczne, a Ty możesz stać się uzależniony od tych leków. Barbiturany to leki hipnotyczne i uspokajające.
Używane do wywoływania znieczulenia
Mimo że barbiturany mają wiele skutków ubocznych, za ich działanie znieczulające odpowiada neuronalny kanał nAChR. Kanał ten otwiera się podczas podawania barbituranów w wysokich stężeniach. Uzyskany efekt jest łagodny lub umiarkowany. Te środki znieczulające są czasami przepisywane do zabiegów chirurgicznych. Z tego powodu barbiturany odgrywają ważną rolę w wielu różnych procedurach. Jednak barbiturany są również powszechnie nadużywane.
Mimo że barbiturany są powszechnie stosowane do uspokajania, mogą być również wykorzystywane w leczeniu padaczki. Leki te wpływają na układ kwasu gamma-aminomasłowego i wywołują efekt supresyjny w OUN. Ich działanie może być różne – od uspokojenia do śpiączki. Mogą one również powodować zatrzymanie krążenia. Barbiturany są klasyfikowane jako krótko działające, średnio działające lub długo działające środki znieczulające.
Barbiturany są lekami uspokajająco-hipnotycznymi. Są one powszechnie stosowane w zaburzeniach napadowych, odstawieniu noworodków, bezsenności i lęku przedoperacyjnym. Mogą być również stosowane do wywoływania znieczulenia. Okres półtrwania barbituranów waha się od 59 minut do 16 godzin. Ze względu na obawy związane z ich stosowaniem w egzekucjach na ludziach, większość europejskich dystrybutorów nie sprzedaje barbituranów do Stanów Zjednoczonych. Są one jednak dostępne w USA jako leki przeciwdrgawkowe i weterynaryjne środki eutanatyczne.
Uzależniające
W 1942 r. AMA zaczęło ostrzegać ludzi o możliwości nadużywania barbituranów. W czasopismach tej organizacji publikowano artykuły przeznaczone dla szerokiego grona odbiorców. Z czasem barbiturany stały się w Stanach Zjednoczonych podstawową formą uzależnienia od narkotyków. Ludzie zażywali je, aby pomóc sobie w zaśnięciu w nocy, a następnie zażywali amfetaminę, aby obudzić się rano. Jednak barbiturany są bardzo uzależniające, a ich długotrwałe stosowanie może prowadzić do poważnych problemów.
Istnieje kilka czynników, które zwiększają ryzyko przedawkowania barbituranów, w tym wiek, problemy ze zdrowiem psychicznym i cechy fizyczne. Przyjmowanie barbituranów razem z innymi lekami może również spowodować przedawkowanie. Działanie narkotyków może się nasilić w połączeniu z alkoholem i amfetaminą. Barbiturany i alkohol są bardzo uzależniające. Mogą powodować śpiączkę lub śmierć. Jednak najczęstszą przyczyną przedawkowania barbituranów jest zachowanie samego pacjenta.
W przeciwieństwie do innych leków, które mogą prowadzić do uzależnienia, barbiturany są silnie uzależniające. Organizm rozwija tolerancję na lek, co powoduje, że użytkownik musi przyjmować więcej tabletek niż jest to zalecane. Tolerancja na działanie zmieniające nastrój może pojawić się szybko, natomiast tolerancja na dawki śmiertelne trwa dłużej. W rezultacie, uzależnienie od barbituranów może prowadzić do śpiączki i śmierci, jeśli nie jest leczone w odpowiednim czasie.
Stosowany w leczeniu napadów
Pośród wielu farmakologicznie aktywnych barbituranów, fenobarbital jest jednym z najczęściej przepisywanych leków w leczeniu napadów. Jego mechanizm działania opiera się na hamowaniu prądów chlorkowych przez kanały receptorowe. Ponadto ma on również właściwości uspokajająco-hipnotyczne. Barbiturany są stosowane nie tylko w leczeniu napadów, ale także w innych celach, w tym w leczeniu noworodkowego zespołu abstynencyjnego, objawów odstawiennych i bólu neuropatycznego.
Barbiturany są lekami syntetycznymi, które działają depresyjnie w ośrodkowym układzie nerwowym. Ich pierwszymi zsyntetyzowanymi produktami były kwas barbiturowy i barbital, które zostały wprowadzone do medycyny w XIX wieku. Fenobarbital został opracowany w 1911 roku i jeszcze w tym samym roku zastosowany klinicznie. Obecnie w medycynie stosuje się tylko 50 różnych barbituranów. Zostały one w dużej mierze wyparte przez leki z rodziny benzodiazepin. Niektóre barbiturany mają jednak szersze zastosowanie, w tym w leczeniu napadów drgawkowych i uspokajaniu pacjentów podczas operacji.
Główne rodzaje barbituranów to fenobarbital i pentobarbital. Leki te są skuteczne w kontrolowaniu napadów drgawkowych, ale wiadomo, że mają działania niepożądane. Podstawowy przeciwdrgawkowy lek barbituranowy, fenobarbital, nie jest już lekiem z wyboru w wielu rodzajach napadów. W leczeniu zaburzeń ruchowych stosuje się również mianserynę, która jest użytecznym lekiem przeciwdrgawkowym. Barbiturany są skuteczne w kontrolowaniu napadów, ale ich stosowaniu musi towarzyszyć staranne monitorowanie.
Interakcje z innymi lekami
Od czasu odkrycia barbituranów badacze próbowali określić mechanizm ich działania w OUN. Wczesne próby skupiały się na ich interakcji z fosfolipidami błon komórkowych, potencjalnym zakłócaniu metabolizmu energetycznego komórek i możliwych interakcjach z wewnątrzkomórkowym wolnym zjonizowanym wapniem. Wysiłki te nie powiodły się jednak z powodu innej ważnej zasady farmakologicznej: mechanizmy działania leków stają się istotne tylko wtedy, gdy występują w zakresie terapeutycznym. Tak jest w przypadku barbituranów, które w stężeniach terapeutycznych mają zarówno działanie upłynniające, jak i uspokajające.
Ostatnie postępy w biologii molekularnej umożliwiły dalsze poznanie mechanizmu działania barbituranów. W szczególności leki te mogą wpływać na funkcjonowanie receptora GABAA poprzez hamowanie jego aktywności. Jednak takie podejście będzie pomocne tylko wtedy, gdy będzie można je skorelować z nowymi odkryciami dotyczącymi receptora GABA i jego wpływu na mózg. W międzyczasie konieczne będą dalsze badania w celu ustalenia, czy barbiturany wchodzą w interakcje z innymi lekami.
Pomimo zagrożeń, barbiturany mają wiele zastosowań, w tym znieczulenie i kontrolę bólu. W Stanach Zjednoczonych barbiturany są również szeroko stosowane w eutanazji i samobójstwie wspomaganym przez lekarza. Barbiturany mają jednak stosunkowo długi okres półtrwania i nie powinny być stosowane jako środek uspokajający przez dłuższy czas. Dzieje się tak dlatego, że barbiturany mogą mieć działania niepożądane, takie jak efekt kaca.
