Pojęcie konfabulacji jest kontrowersyjnym tematem w neuronaukach i najlepiej rozumiane jest jako mechanizm radzenia sobie, który jest ułatwiany przez doświadczenie nieszczęścia. Chociaż autor przyznaje, że niektóre przypadki konfabulacji są patologiczne, ważne jest rozróżnienie między konfabulacją patologiczną a normalną. Konfabulacja patologiczna polega na oderwaniu się od własnych doświadczeń osobistych lub wspólnotowych.
Spis treści artykułu
Konfabulacja
Pacjent z zespołem Korsakowa jest podatny na konfabulację. Stan ten jest spowodowany poważną utratą pamięci, a pacjenci są bardzo podatni na sugestie. Uszkodzenia przyśrodkowego wzgórza, struktur śródpiersia i przyśrodkowych płatów skroniowych powodują amnezję. Uważa się, że zmiany w tych obszarach są odpowiedzialne za czystą amnezję i niewielką dezorientację. Pacjenci z uszkodzeniami wzgórza mogą wykazywać kombinację tych objawów.
Pomaga ludziom radzić sobie z bieżącą rzeczywistością
Pracownicy służby zdrowia psychicznego muszą być czujni, aby rozpoznać konfabulację u swoich podopiecznych i zapewnić im skuteczne leczenie. Aby lepiej zrozumieć konfabulację, ważne jest poznanie jej cech charakterystycznych, etiologii i wpływu na innych. Ten artykuł dostarczy Ci podstawowych informacji potrzebnych do rozpoznania konfabulacji u Twoich podopiecznych oraz wpływu, jaki ma ona na Twoją praktykę. Dowiesz się, czego powinieneś się spodziewać, lecząc klienta, który ma konfabulację.
Proces konfabulacji jest trudny do zrozumienia. Pacjenci mogą mieć zmienioną zdolność filtrowania rzeczywistości z powodu uszkodzenia mózgu. Podczas gdy niektóre konfabulacje są znaczące, inne nie. Pacjenci mogą tworzyć wyidealizowaną wersję samych siebie, aby poradzić sobie z obecną sytuacją. W takim przypadku mogą nie dostrzegać różnicy między wyidealizowanym „ja” a „ja” rzeczywistym. Pacjent z uszkodzonymi funkcjami wykonawczymi prawdopodobnie nie będzie w stanie odróżnić siebie wyidealizowanego od rzeczywistego.
Obecna teoria konfabulacji sugeruje istnienie dwóch podklas konfabulacji. Pierwszy typ nazywany jest „sprowokowanym” i stanowi porażkę w monitorowaniu rzeczywistości. Z drugiej strony, konfabulacje spontaniczne powstają samoistnie i nie są związane z konkretnym bodźcem. Większość pacjentów w końcu zaprzestaje tego zachowania. Niemniej jednak ważne jest, aby zrozumieć, jak konfabulacja wpływa na mózg i umysł.
Wiele konfabulacji nie jest całkowicie przypadkowych. Są one zakorzenione w pamięci z przeszłości. Przykładem konfabulacji może być dawne hobby księgowego podatkowego. Ludzie mogą też ubarwiać wydarzenia z przeszłości. Na przykład 63-letnia kobieta może stworzyć historię o planowaniu dużego przyjęcia weselnego w dzieciństwie. Ten rodzaj opowiadania historii jest formą konfabulacji i jest całkowicie dopuszczalny dla celów rozrywkowych.
Inne teorie sugerują, że konfabulacja jest wynikiem niezdolności do wyparcia nieistotnych wspomnień. W tym przypadku jednostka nie zdołała zakodować wystarczającej ilości wspomnień dotyczących pewnego wydarzenia. Wspomnienie związane z konfabulacją ma motyw zmiany treści pierwotnego wspomnienia. Trudno jest określić źródło konfabulacji, ale proces ten pomaga ludziom radzić sobie z bieżącą rzeczywistością. Co zatem powoduje konfabulację?
Prowadzi do rozwoju poprzez włączenie nieszczęścia do historii życia
Oprócz konfabulacji możemy doświadczyć także malingering. Choć jest to normalne zjawisko, czasem towarzyszą mu zniekształcone wspomnienia rzeczywistych wydarzeń. Ważne jest, aby odróżnić konfabulację od malingeringu, czyli świadomego kłamstwa. Żaden z tych przypadków nie jest przyczyną nieszczęścia, lecz raczej konsekwencją wzajemnego oddziaływania myśli i emocji.
Podczas gdy niektórzy ludzie są w stanie poradzić sobie z nieszczęściem, inni mają z tym trudności. W takim przypadku dana osoba może zacząć tworzyć historię na temat nieszczęścia. Może to obejmować wymyślanie historii o niedawnym incydencie, w którym ktoś został aresztowany lub osadzony w więzieniu. Pomimo tych komplikacji, osoba nadal wierzy w swoje konfabulacje.
Jest to przypadek racjonalizacji bez pełnego dostępu do doświadczenia
W pamięci organicznej termin konfabulacja opisuje stan, w którym ludzie wypełniają luki w niedawnych lub przeszłych wydarzeniach wiarygodnymi wyjaśnieniami. Na przykład, ktoś może opowiedzieć o niedawnej wizycie swojego syna. Może też opowiedzieć o doświadczeniu, takim jak śniadanie. Niezależnie od sytuacji, stan ten jest oznaką zaburzeń poznawczych.
W wielu badaniach uznano konfabulację za objaw urazowego uszkodzenia mózgu. Pacjenci cierpiący na ten stan często popełniają błędy podczas tworzenia list słów lub przypominania sobie. Konfabulacja jest również powiązana z deficytami w zakresie rozumienia tekstu pisanego i deficytami organizacyjnymi występującymi w schizofrenii. Ważne jest, aby odróżnić konfabulację od innych form zaburzeń myślenia. Te ostatnie są stałe w czasie, podczas gdy te pierwsze nie.
Osoba z konfabulacją często odpowiada nieprawdziwie w sytuacji, w której mogła nie być w pełni świadoma fałszywego stwierdzenia. Być może nawet o tym nie pomyślała, ale podświadomie tworzy historię, aby wypełnić luki. Jest to objaw utraty pamięci, dlatego ważne jest, aby szukać pomocy medycznej lub spotkać się z terapeutą, jeśli podejrzewasz, że konfabulacja jest objawem.
Jako specjalista od zdrowia psychicznego, musisz być wyczulony na oznaki konfabulacji i wdrażać skuteczne strategie leczenia. Zdobycie wiedzy na temat konfabulacji jest niezbędne do rozpoznania tego zaburzenia i zapewnienia klientom optymalnych strategii leczenia. W niniejszym artykule omówiono cechy charakterystyczne konfabulacji, jak można ją rozpoznać, jak wpływa na innych i co specjaliści zdrowia psychicznego powinni robić, aby jej przeciwdziałać. Choć konfabulacja jest powszechnym zaburzeniem zdrowia psychicznego, jest trudna do zdiagnozowania i istnieje niewiele wskazówek dotyczących rozpoznawania jej objawów.
