Diagnoza przewlekłej encefalopatii traumatycznej (CTE) u Hemingwaya pozostaje kontrowersyjna. Chociaż istnieje wyraźny związek między demencją Hemingwaya a CTE, pozostaje wiele pytań, w tym dotyczących sposobu leczenia. W tym artykule omówimy demencję Hemingwaya i teorię, że CTE jest odpowiedzialne za jego zwyrodnieniową chorobę mózgu. Omówimy również możliwości leczenia Hemingwaya.
Spis treści artykułu
CTE
Objawy CTE są podobne do objawów choroby Alzheimera, ale Hemingway nie doświadczył żadnego z tych schorzeń. W ciągu swojego życia wypijał ponad osiem litrów piwa dziennie, palił dużo marihuany i był ofiarą wypadku drogowego, w wyniku którego doznał obrażeń obu nóg. Jego mózg nie był w pełni sprawny i nie był w stanie napisać ani jednego zdania. Nie był w stanie dokończyć swojej powieści, ale udało mu się skontaktować z wydawcą i przedstawić mu ją. Kolejne sesje ECT w Mayo Clinic nie przyniosły rezultatów, a u Hemingwaya nasiliły się zaniki pamięci krótkotrwałej. Obawy Hemingwaya związane z ECT mogły pogłębić jego cierpienie, jak twierdzi dr Andrew Farah, ekspert w dziedzinie początków
Objawy CTE opierają się na obecności Tau, rodzaju białka, którego wysoki poziom stwierdzono w mózgach wielu znanych sportowców. Osoby cierpiące na CTE mają problemy z zapamiętywaniem i podejmowaniem decyzji. Są bardziej podatne na depresję i wybuchowość. U większości osób, u których rozwinęło się CTE, występują pewne formy zaburzeń funkcji poznawczych. U osób dotkniętych tą chorobą występuje również dyzartria, zaburzenia językowe i możliwość popełnienia samobójstwa.
Hemingway doznał również wielu urazów głowy podczas I wojny światowej. Po wypadku Hemingway cierpiał na zaniki pamięci, spowolnione myślenie i pulsujące bóle głowy. W następnych latach po wypadku doznał kolejnych urazów głowy, w tym wypadku samochodowego w środku londyńskiego zaciemnienia. Objawy te, w połączeniu z osłabionym układem odpornościowym, spowodowały, że Hemingway stracił mowę i nie był w stanie pisać czytelnie.
Przyczyna niekonsekwentnego zachowania i urojeń Hemingwaya jest niejasna, ale nowe badanie ujawnia, że pisarz cierpiał na CTE. Przyczyna nie jest znana, ale eksperci twierdzą, że przewlekła encefalopatia pourazowa była prawdopodobnie jednym z czynników, które doprowadziły do samobójstwa pisarza w 1961 roku. Istnieje kilka teorii dotyczących przyczyn nieobliczalnego zachowania pisarza.
Demencja Hemingwaya
Choć choroba zwyrodnieniowa mózgu Hemingwaya jest stosunkowo nowym odkryciem, wiadomo, że ten literacki gigant cierpiał na to schorzenie. Chociaż choroba ta może rozwinąć się kilkadziesiąt lat po urazie głowy, stwierdzono ją już w mózgach 17 byłych zawodowych sportowców. Zaburzenie to jest również badane w przypadku Aarona Hernandeza, który w zeszłym tygodniu popełnił samobójstwo w więzieniu. Hemingway cierpiał na kilka objawów przewlekłej encefalopatii urazowej, w tym utratę pamięci, gniew i zachowania samobójcze.
Nowa książka „Mózg Henry’ego Hemingwaya” autorstwa znanego psychiatry z Karoliny Północnej, Andrew Faraha, sugeruje, że Hemingway cierpiał na przewlekłą encefalopatię urazową. Według Faraha, powtarzające się uderzenia wstrząsów w mózg Hemingwaya nie były przypadkowe, lecz kumulowały się. Zanim Hemingway osiągnął wiek pięćdziesięciu lat, jego komórki mózgowe były już nieodwracalnie uszkodzone. Twierdził, że wynikający z tego spadek zdolności poznawczych został zaprogramowany genetycznie.
Możliwe, że Hemingway doznał wielu urazów głowy podczas II wojny światowej. Podczas walk we Włoszech został uwięziony w płonącej kabinie i użył głowy jako tarana. Powstałe w wyniku tego złamania spowodowały u pisarza krwiak podtwardówkowy, czyli rodzaj krwawienia między mózgiem a czaszką. Powstały uraz spowodował takie objawy, jak niewyraźne widzenie, podwójne widzenie i nawracająca głuchota.
Chociaż choroba ta nie występuje często wśród pisarzy cierpiących na demencję, jest ona ważna dla rodziny artysty. Hemingway, który cierpiał na przewlekłą encefalopatię pourazową, był fizycznie niepewny siebie i narażony na niebezpieczeństwo. Jego epickie życie było pełne ryzyka. Choroba spustoszyła jego mózg, a jej śmierć doprowadziła pisarza do samobójstwa. Nagroda Nobla była dla pisarza znaczącym osiągnięciem, ale nie mógł on wrócić do Szwecji, aby ją odebrać. Nagroda Nobla, którą otrzymał w 1954 roku, była tylko odległym marzeniem, ponieważ nie mógł opuścić ukochanej Hawany i tam przeżyć swoich ostatnich lat.
Najczęstszą przyczyną choroby Alzheimera jest przewlekła encefalopatia pourazowa, która powoduje przerost tkanki mózgowej. Osoba cierpiąca na przewlekłą encefalopatię urazową cierpi z powodu wielokrotnych urazów głowy, w tym spowodowanych wstrząsami mózgu. Oprócz demencji, zwyrodnienie mózgu Hemingwaya może być wynikiem przewlekłej encefalopatii urazowej, która występuje, gdy mózg został uszkodzony w wyniku uderzenia.
Teoria CTE u Hemingwaya
W swojej biografii „Mózg Hemingwaya” dr Andrew Farah opisuje, w jaki sposób opracował teorię wiążącą przewlekłą encefalopatię urazową z samobójstwami byłych graczy NFL Aarona Hernandeza i Jovana Belchera. Hemingway był bohaterem wojennym, który przeżył wiele urazów głowy, w tym jeden spowodowany wybuchem moździerza w okopie. W kolejnym wypadku drogowym pomylił zwisający sznurek od świetlika z przewodem od toalety. Został ranny w głowę, ale przeżył z blizną na czole.
W XXI wieku Hemingway przeszedłby badanie rezonansem magnetycznym, które wykazało, że jego mózg się kurczy. Ponadto przepisano by mu leki antydepresyjne i tabletki z witaminą B. A gdyby żył, unikałby prądu elektrycznego. Jest to interesująca teoria, która może pomóc sportowcom i innym osobom, które cierpiały na podobne schorzenia.
Z filmu dokumentalnego Kena Burnsa poświęconego życiu Ernesta Hemingwaya dowiesz się, że pisarz cierpiał na depresję dwubiegunową, nadużywał substancji psychoaktywnych i cierpiał na inne schorzenia. Cierpiał również na przewlekłą encefalopatię pourazową, chorobę mózgu spowodowaną powtarzającymi się uderzeniami w głowę. Niestety zmarł, zanim odkryto istnienie przewlekłej encefalopatii urazowej, ale teoria stojąca za samobójstwem pisarza pozostaje tajemnicą.
Mimo dowodów na to, że przewlekła encefalopatia urazowa była przyczyną samobójstwa Hemingwaya, faktem jest, że nie była to jego główna przyczyna. Depresja, terapia elektrowstrząsowa i inne czynniki odegrały rolę w samobójstwie, podobnie jak genetyka Hemingwaya i demencja. Chociaż życie Hemingwaya było niestety krótkie, jego pisarstwo na zawsze pozostanie częścią historii, a jego teorie będą nadal analizowane w przyszłości.
Jego teoria przewlekłej encefalopatii pourazowej odzwierciedla rzeczywistość wielu przypadków urazowego uszkodzenia mózgu. Na przykład opracowany przez niego model góry lodowej opisuje przewlekłą encefalopatię urazową jako konsekwencję serii zdarzeń. Ponadto teoria Hemingwaya jest podobna do teorii zawartej w klasycznym dziele literackim Ernesta Kafki.
Możliwości leczenia CTE
Przyczyna śmierci Ernesta Hemingwaya i stan jego mózgu od dawna są przedmiotem dyskusji. Według psychiatry Andrew Faraha, CTE jest spowodowane wielokrotnymi wstrząsami mózgu w trakcie burzliwego życia Hemingwaya. Wiadomo również, że pisarz cierpiał między innymi na depresję, gniew, demencję i zachowania samobójcze.
Badacze od dawna wiedzą, że pojedynczy wstrząs mózgu raczej nie spowoduje CTE, ale powtarzające się urazy mózgu są niezbędne do rozwoju tego schorzenia. Objawy CTE mogą obejmować zaburzenia pamięci i funkcjonowania wykonawczego, a także gwałtowne i impulsywne zachowania. Obecnie nie istnieje leczenie CTE, gdy choroba już się rozwinie. Dlatego najlepszym lekarstwem jest profilaktyka. W XXI wieku Ernest Hemingway przed poddaniem się terapii elektrokonwulsyjnej zostałby poddany badaniu rezonansem magnetycznym. Rezonans magnetyczny ujawniłby, że mózg Hemingwaya kurczy się. Opcje leczenia przewlekłej encefalopatii pourazowej u Hemingwaya mogą obejmować leki antydepresyjne i tabletki z witaminą B. Wciąż jednak pozostaje dyskusyjna przyczyna nieobliczalnego zachowania Hemingwaya.
Inna alternatywna teoria zakłada, że psychiatryczne objawy CTE są niezależne od procesu chorobowego. Pomimo powszechnego występowania CTE u sportowców, badacze nie wiedzą, co powoduje te objawy. Wcześniejsze badania sugerują jednak, że CTE jest objawem innego schorzenia. Autorzy badania VA zgadzają się z tą teorią, ale kwestionują metodologię naukową stojącą za dyskusją na temat CTE.
W projekcie badawczym DIAGNOSE CTE, trwającym siedem lat, bierze udział 40 badaczy z 12 instytucji badawczych. Projekt nadzoruje 7-osobowa Zewnętrzna Rada Doradcza, a także Komitet Wykonawczy, w skład którego wchodzą współautorzy projektów oraz przewodniczący Rady Doradczej. Projekt badawczy DIAGNOSE CTE obejmuje siedem multidyscyplinarnych/wieloinstytucjonalnych zespołów badawczych, w skład których wchodzą zespoły ds. oceny neuropsychiatrycznej, biomarkerów płynu mózgowo-rdzeniowego i wyników klinicznych.
Pomimo że przyczyna CTE nie jest znana, lekarze aktywnie opracowują metody jej diagnozowania. Martwy mózg musi zostać zakonserwowany, zanim lekarz będzie mógł go zbadać. Kevin Bieniek z Mayo Clinic, pracownik naukowy w laboratorium neuropatologa Dennisa Dicksona, twierdzi, że mają nadzieję, iż uda się zdiagnozować CTE przed śmiercią pacjenta. Proces ten wymaga od patologa pobrania wycinka mózgu zmarłej osoby i zbadania go pod kątem oznak CTE.
